Uiteindelijk is het dan toch zover gekomen dat we Obelix hebben moeten aten inslapen. Hij was inmiddels zo slecht op zijn achterhand dat het niet meer hondwaardig was.
Obelix is als een 1 jaar oude puber bij ons komen wonen. Van alle asielhonden die we destijds hadden bekeken, was hij erg onbevangen en vrij van karakter. Wel heel erg lomp en puberaal, maar zo vreselijk happy. De introductie binnen onze roedel duurde iets langer en dat lag niet aan hem, maar aan de teckels die even moesten wennen aan zo'n grote lomperik. Uiteindelijk hebben ze hem allemaal geaccepteerd en werd hij aanbeden als rechtvaardige leider waarbij ze veel mochten.
In de beginjaren was hij met name een buitenhond, pas later wilde hij vaker binnen zijn en had hij daar ook de rust voor.
We zullen deze prachtige hond nooit vergeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten