Op 9 april 2015 hebben we onze oude Yasmin in laten slapen op een leeftijd van 16 jaar en 8 maanden. Ze was echt op. Niet van geest, maar wel van lichaam. We hadden er al een tijdje tegenaan zitten hikken, maar als een hond nog geestelijk fit oogt, een sterk hart heeft enz , dan is dat toch een verrekt moeilijke beslissing.
Maar ze kon niet meer lopen, regelmatig deed ze haar behoefte in huis, niet dat ze daar erg mee zat hoor.... het is tenslotte wel een teckel. Pijn had ze niet. Maar wij vonden het gewoon genoeg... ergens moet je een grens trekken. Oud worden mag, graag zelfs, maar het moet wel hond-waardig zijn.
Ze is tot het eind een volwaardig roedellid geweest. Iedereen begroette haar uitbundig en lag nog naast haar in de mand.
Yasmin, Minne-Muis, bedankt voor alle mooie jaren en jouw onvoorwaardelijke trouw. Ook namens opa, waar je dol op was... Dag lief meisje!!!
Een week later kregen we een telefoontje van de baasjes van Bas, de broer van Yasmin en Isabeau, de laatst in leven zijnde teckel van ons eerste nest. Ook hij heeft helaas deze wereld moeten verlaten. Ook hij was op! De baasjes gaan hem heel hard missen. We wensen ze dan ook veel sterkte!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten