maandag 18 februari 2013

Show Hoogstraten

Gisteren, zondag 17 februari, ben ik met Beryl naar de show in Hoogstraten gereden. Ik had Beryl ingeschreven in de puppyklasse. Ze deed weer goed haar best. Keurmeesteres Claudia Kleister uit Duitsland heeft haar helemaal nagekeken, ze had als enige opmerking dat ze haar oogjes wat te rond vond, maar zo om me heen hoorde ik dat commentaar bij meerdere teckels. Ze moeten namelijk amandelvormig zijn... sjee had ik dan toch maar Jumanji ingeschreven, die heeft zulke mooie amandeltjes. Volgende keer maar wat nootjes meenemen.
Maar al met al kreeg ze wel weer een Veelbelovend en werd ze Beste Puppy. En uiteraard mocht ze weer naar de erering alwaar ons Appeltje weer met Peertjes werd vergeleken.
 
Omdat al mijn vriendinnetjes, die me normaal gesproken altijd wel vergezellen op een show, ziek zwak en misselijk waren, was ik dit keer wel blij dat ik alleen maar Beryl in had geschreven. Maar omdat ik een show een uitstekende gelegenheid vond om Liam een vuurdoop te geven, heb ik die toch ook maar meegenomen. Hij was niet ingeschreven, maar wel heb ik hem een beetje getraind en laten wennen. Dan heeft Ellen straks een hondje die het al een beetje snapt.... hopelijk.

De show in Hoogstraten is altijd ruim opgezet, er staan veel stands. Dus nadat ik mijn campingzitje had opgesteld bij de ring ben ik, samen met Inga (die toch aan het einde van de ochtend kwam aanwaaien) wat rondjes gaan lopen met Beryl en Liam. Lekker tussen alle andere soorten honden. We hebben ze van allerlei pluimage gezien en voor Liam was dit allemaal vreemd, maar hij liep als een zelfverzekerde grote jongen (van nu 3 maanden) rond te stappen. Nergens van onder de indruk en als er een andere hond te druk was naar hem, zei hij er wat van op zijn teckelmanier. Typisch natuurlijk.... Sommige hele grote honden, en dat waren toch opvallend veel doggen, dachten dat er een lekker hapje voorbij kwam. Onze teckeltjes werden dan ook vaak nader onderzocht en ze kregen er gratis gel bij. Gelukkig werd er niemand opgegeten. Ook omdat ze niet in paniek raakten natuurlijk, ze zijn van huis uit wel wat gewend.
 
 
 
Ach... en deze volgende foto wil ik jullie niet onthouden. Er zit een verhaal aan vast.
 
Dit is Ronald met Liam in zijn armen. Lief he?! Ronald en zijn vrouw Miriam, kwam ik weken geleden tegen in Hoogerheide. Daar was ik met Liam in de Boerenbond aan het winkelen. Ze vonden Liam erg leuk, maar zelf hebben ze al 2 herders en een Basset Fauve, dus een vierde erbij was wat veel. Toevallig kwam ik ze gisteren weer tegen, ze waren een beetje aan het rondkijken en herkenden mij, dat was leuk natuurlijk. We raakten aan de praat en ik liet ze Liam nog eens zien, wel op voorhand medegedeeld dat hij niet meer te koop was. Hij was flink gegroeid vonden ze. Omdat ik de ring in moest met Beryl heb ik hun gevraagd of ze even op Liam wilden passen en toen ik terugkwam trof ik bovenstaand beeld aan, wat ik meteen moest vereeuwigen uiteraard.
 
 
 
 

 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten